Gdy ząb boli

razem z korzeniem. Chociaż mogłoby się wydawać, że trudno taki ząb uratować, w rzeczywistości jest to możliwe, jednak duże znacznie ma czas i właściwe postępowanie. Przede wszystkim jak najszybciej należy udać się na pogotowie sto

Gdy ząb boli

Co robić w sytuacji, kiedy ząb zostaje wybity?

W wyniku urazów często dochodzi do złamania lub wybicia zęba. W przypadku drugiej z wymienionych sytuacji ząb wypada z dziąsła razem z korzeniem. Chociaż mogłoby się wydawać, że trudno taki ząb uratować, w rzeczywistości jest to możliwe, jednak duże znacznie ma czas i właściwe postępowanie. Przede wszystkim jak najszybciej należy udać się na pogotowie stomatologiczne, a wybity ząb przechowywać w odpowiednich warunkach. Najlepiej jest trzymać go w ustach pod językiem uważając na przypadkowe połknięcie. Inne rozwiązania to umieszczenie go w mleku lub roztworze soli fizjologicznej ? takie działanie zwiększa szanse na powodzenie, bo skutecznie chroni ząb przed różnego rodzaju zanieczyszczeniami.


Uszkodzenie zęba

Wszelkiego rodzaju urazy twarzy niosą ze sobą ryzyko uszkodzenia zębów. Najczęściej ulegają one złamaniu, ale mogą również zostać wybite ? dzieje się tak, kiedy ząb wypada z dziąsła razem z korzeniem. W takich sytuacjach jak najszybciej należy udać się na pogotowie stomatologiczne, gdzie specjaliści podejmą decyzję o dalszym działaniu. W przypadku złamania wiele zależy od stopnia odsłonięcia miazgi zębowej, zaś w razie wybicia zęba kluczowe znaczenie ma czas oraz warunki, w jakich wybity ząb dotarł do dentysty. Najlepiej jest trzymać go pod językiem, umieścić w mleku albo roztworze soli fizjologicznej, co pozwoli uchronić go przed zanieczyszczeniami i znacznie zwiększa szanse na skuteczne umieszczenie go w dziąśle.


O przyczynach powstawania próchnicy

Aby doszło do rozwoju próchnicy muszą jednocześnie zaistnieć cztery czynniki:

bakterie
cukry
podatność zębów
czas
Każdy z nich jest czynnikiem koniecznym, lecz niewystarczającym, do powstania próchnicy.

Bakterie
Głównymi bakteriami odpowiedzialnymi za rozwój próchnicy są L. acidophilus oraz paciorkowce, a z nich najważniejsze to Streptococcus mutans. Inne próchnicotwórcze bakterie to: S. salivarius, S. mitis, S. sanguinis, Enterococcus faecalis. Bakterie te są zdolne do zainicjowania procesu próchnicowego, poprzez wytwarzanie kwasów w wyniku metabolizowania cukrów (głównie kwas mlekowy). Zakwaszone środowisko (pH poniżej 5,5) sprzyja demineralizacji szkliwa.

Ponadto bakterie te uczestniczą w powstawaniu płytki nazębnej. Stanowi ona doskonałe środowisko dla rozwoju bakterii pierwotnie tlenowych, a z czasem względnie beztlenowych.

Cukry
Cukry są podstawą metabolizmu bakterii. Znajdują się w różnych pokarmach w różnych ilościach. Cukry występujące naturalnie w pokarmach mają niewielkie znaczenie dla rozwoju próchnicy. Większą rolę odgrywają rafinowane cukry sztucznie dodawane do pokarmów. Cukry różnią się swoim działaniem próchnicotwórczym. Najbardziej do jej rozwoju predysponują sacharoza, glukoza i fruktoza. Skrobia ma znikomy wpływ na rozwój próchnicy.

Substytuty cukru takie jak aspartam nie wywołują próchnicy.

Bakterie bytujące w płytce nazębnej reagują na zwiększone stężenie cukrów na trzy sposoby:

przyspieszeniem metabolizmu,
skróceniem szlaków metabolicznych ? metabolizm cukrów jest ograniczony tylko do glikolizy i wytworzenia kwasu mlekowego (co prowadzi do zakwaszenia płytki i demineralizacji twardych tkanek zęba),
polimeryzacją cukrów i ich zmagazynowaniem poza komórką (tak powstaje lepki, nierozpuszczalny polimer glukozy mutan, który stanowi główny element spajający płytkę nazębną).


Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Pr%C3%B3chnica_z%C4%99b%C3%B3w#Przyczyny