Wikipedia o gruźlicy w Polsce
Brak wystarczajÄ…cego finansowania sÅ‚użby zdrowia spowodowaÅ‚ zaniedbanie wielu programów zapobiegawczych gruźlicy i istnieje ryzyko nawrotu powszechnego wystÄ™powania gruźlicy w Polsce. W Polsce w 2011 roku zarejestrowano 8478 przypadków gruźlicy. Współczynnik zapadalnoÅ›ci wyniósÅ‚ 22,2/100 000 ludnoÅ›ci. Zapadalność na gruźlicÄ™ w Polsce jest wciąż wyższa niż Å›rednia w krajach Unii Europejskiej. W wiÄ™kszoÅ›ci krajów UE zapadalność jest niska (np. Niemcy ? 5,3; Czechy ? 5,7; SÅ‚owacja ? 7,3). Zapadalność na gruźlicÄ™ wyższÄ… niż Polska majÄ…: Portugalia (23,9), Estonia (25,4), BuÅ‚garia (32,1), Åotwa (39,7), Litwa (58,7) i Rumunia (89,7). W 2011 roku, podobnie jak w latach poprzednich, zapadalność na gruźlicÄ™ w Polsce wzrastaÅ‚a wraz z wiekiem: od 1,5 na 100 000 wÅ›ród dzieci do 14 roku życia do 41,9 na 100 000 wÅ›ród osób w wieku 65 lat i starszych. GruźlicÄ™ rozpoznano u 111 dzieci. Åšredni wiek chorego na gruźlicÄ™ mieszkaÅ„ca Polski wynosiÅ‚ 53,3 lat. W 2011 roku, jak w latach wczeÅ›niejszych, zapadalność na gruźlicÄ™ mężczyzn byÅ‚a wyższa niż kobiet (mężczyźni stanowili 67,4% chorych). Zapadalność na gruźlicÄ™ w miastach byÅ‚a wyższa niż na wsi, co jest w Polsce nowym zjawiskiem, obserwowanym dopiero od dwóch lat. W 2010 roku gruźlica byÅ‚a przyczynÄ… zgonu 575 osób w Polsce. Współczynnik umieralnoÅ›ci ? 1,5 na 100 000 ludnoÅ›ci ? byÅ‚ niższy niż w roku 2009 (2,0/100 000). Zgony z powodu gruźlicy stanowiÅ‚y 0,2% ogółu zgonów w Polsce i 20,5% zgonów z powodu chorób zakaźnych i pasożytniczych.
Najwyższą zapadalność (na 100 000 ludności) na gruźlicę zarejestrowano w województwach: lubelskim (37,0) i świętokrzyskim (32,3), z kolei najniższą w wielkopolskim (12,8) i warmińsko-mazurskim (13,4).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gru%C5%BAlica_cz%C5%82owieka
Czym jest gruźlica
Gruźlica (łac. tuberculosis, TB ? tubercule bacillus) ? powszechna i potencjalnie śmiertelna choroba zakaźna, wywoływana przez prątka gruźlicy (Mycobacterium tuberculosis). Gruźlica dotyczy najczęściej płuc (gruźlica płucna), lecz również może atakować ośrodkowy układ nerwowy, układ limfatyczny, naczynia krwionośne, układ kostno-stawowy, moczowo-płciowy oraz skórę. Inne mykobakterie takie jak Mycobacterium bovis, Mycobacterium africanum, Mycobacterium canetti czy Mycobacterium microti wywołują choroby zwane mykobakteriozami i z reguły nie infekują zdrowych osób dorosłych, natomiast są często spotykane u osób z upośledzeniem odporności, np. w przebiegu AIDS.
Ponad 1/3 ludzkiej populacji jest lub była w przeszłości narażona na prątki gruźlicy, a nowe infekcje pojawiają się na świecie w tempie jednego na sekundę. Nie każda osoba zarażona rozwinie pełnoobjawową chorobę, zakażenie może pozostać bezobjawowe i pozostawać w uśpieniu, co zdarza się częściej. Jakkolwiek jedno na dziesięć zakażeń latentnych w późniejszym czasie ulegnie aktywacji prowadząc, jeśli nie będzie leczone, do śmierci niemal połowy chorych.
Statystyki śmiertelności i chorobowości z roku 2004 wykazują 14,6 mln aktywnych przewlekłych gruźlic, 8,9 mln nowych przypadków oraz 1,6 mln zgonów spowodowanych tą chorobą, głównie w krajach Trzeciego Świata. Dodatkowo, w krajach wysoko rozwiniętych u rosnącej liczby pacjentów dochodzi do pojawienia się gruźlicy w związku ze spadkiem odporności w przebiegu leczenia immunosupresyjnego, uzależnień lub zakażenia wirusem HIV.
Wzrost liczby infekcji wirusem HIV i załamanie się kontroli nad gruźlicą spowodowały odrodzenie się gruźlicy. Pojawienie się lekoopornych form bakterii również przyczyniło się do rozszerzenia światowej epidemii. Od roku 2000 do 2004 wzrósł do 20% odsetek prątków odpornych na rutynowo stosowane leki i do 2% prątków opornych na leki drugiego rzutu. Liczba przypadków gruźlicy różni się w dość szerokim zakresie, nawet w sąsiadujących obok siebie krajach, głównie z powodu różnic w organizacji systemu służby zdrowia. WHO (Światowa Organizacja Zdrowia) określiła gruźlicę jako globalne niebezpieczeństwo a Organizacja ?Stop gruźlicy? stworzyła Globalny Plan Walki z Gruźlicą, którego celem jest ochrona przed gruźlicą 14 milionów ludzi między rokiem 2006 a 2015.
Światowy Dzień Gruźlicy obchodzony jest 24 marca (wyznaczony przez Światowe Zgromadzenie WHO w rocznicę poinformowania świata nauki o wyizolowaniu prątka gruźlicy przez Roberta Kocha w 1882).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Gru%C5%BAlica_cz%C5%82owieka
Wikipedia - opis wirusów
Wirusy mają małe rozmiary. Zdecydowana większość przedostaje się przez filtry mikrobiologiczne, zatrzymujące bakterie (są od nich mniejsze). Jednymi z największych znanych wirusów są Pandorawirusy mające 1 × 0,5 mikrometrów, które są większe nie tylko od wielu bakterii, ale także od niektórych pasożytniczych komórek eukariotycznych. Większy od nich jest odkryty w wiecznej zmarzlinie Pithovirus sibericum osiągający 1,5 ?m długości.
Wirusy nie są zdolne do samodzielnego rozmnażania się. W celu powielania własnych genów prowadzą proces namnażania, wykorzystując aparat kopiujący zawarty w żywych komórkach. Mogą zakażać wszystkie typy organizmów, od zwierząt i roślin po bakterie i archeony.
Dany gatunek wirusa zawiera tylko jeden rodzaj kwasu nukleinowego (DNA albo RNA), chociaż w trakcie rozwoju wewnątrz komórki dochodzi zwykle do syntezy drugiego rodzaju kwasu.
Ze względu na pasożytnictwo komórkowe, wirusy posiadają na swojej powierzchni białka, które pozwalają zaatakować odpowiednie komórki.
Wirusy nie posiadają rybosomów. Poza komórką nie wykazują żadnego metabolizmu, nie są zdolne do wzrostu ani rozmnażania się.
Można je krystalizować.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Wirusy