O chorobie stwardnienia rozsianego - leczenie i grupa ryzyka

i nawet zmienić je w istne piekło i taką właśnie chorobą jest z pewnością stwardnienie rozsiane. Nikt z nas nie chciałby na nie chorować, a Ci, których to dotyka, często nie mogą już prowadzić normalnego życia. Warto wiedzieć,

O chorobie stwardnienia rozsianego - leczenie i grupa ryzyka

Dolegliwości związane ze stwardnieniem rozsianym

Niektóre choroby, jakie nas dotykają, są bardzo poważne i znacznie utrudniają nam codzienne życie. Wiele z nich potrafi nawet zmienić je w istne piekło i taką właśnie chorobą jest z pewnością stwardnienie rozsiane. Nikt z nas nie chciałby na nie chorować, a Ci, których to dotyka, często nie mogą już prowadzić normalnego życia.

Warto wiedzieć, że im wcześniej zostanie to wykryte, tym lepiej będziemy sobie z tym radzić, więc zawsze warto kontrolować niepokojące objawy, gdy tylko się one pojawią. Nawet tak poważne choroby jak stwardnienie rozsiane da się w pewnym stopniu kontrolować i ograniczać ich niechciane skutki, więc warto spróbować.


Stwardnienie rozsiane SM (łac

Stwardnienie rozsiane, SM (łac. sclerosis multiplex) ? przewlekła, zapalna, demielinizacyjna choroba ośrodkowego układu nerwowego, w której dochodzi do wieloogniskowego uszkodzenia (demielinizacji i rozpadu aksonów) tkanki nerwowej.

Choroba ma najczęściej przebieg wielofazowy, z okresami zaostrzeń i remisji. Częstość jej występowania zależy od rejonu geograficznego i waha się od 2 do 150 na 100 000 ludności w zależności od kraju i konkretnej populacji. Stwardnienie rozsiane zostało po raz pierwszy opisane w 1868 roku przez Jeana-Martina Charcota. Dotyczy najczęściej osób młodych, ze szczytem występowania między 20. a 40. rokiem życia, i nieznaczną przewagą zachorowań u kobiet niż mężczyzn. Stwardnienie rozsiane stanowi poważne obciążenie ekonomiczne dla społeczeństwa.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Stwardnienie_rozsiane


Krótko o SM

Stwardnienie rozsiane to choroba, co do której lekarze nie są pewni jak ją zaklasyfikować oraz jak ją poprawnie leczyć. Istnieje wiele teorii o genezie i podłożu tej choroby, jedną z nich są wskazywane przez wielu lekarzy niedobory witaminy D w dzieciństwie, inni lekarze wskazują na charakter autoimmunologiczny choroby.

SM to choroba nieuleczalna, można jedynie spowolnić jej postęp poprzez terapie farmakologiczne, które również nie są obojętne dla zdrowia pacjenta. Eksperymentuje się też z nowymi typami leków, jednak na przełom w tej dziedzinie trzeba będzie jeszcze poczekać.